Objective: Health-related quality of life and its influencing factors in pediatric patients with voiding dysfunction and their parents was assessed.
Method: The patients who were admitted with urinary incontinence for at least 6 months to the clinics of pediatrics and pediatric nephrology were enrolled in the study. The patients were divided into three group as daytime urinary incontinence (DUI), enuresis and both DUI and enuresis. The Pediatric Quality of Life InventoryTM (PedsQLTM) was administered to patients and mothers.
Results: A total of 100 patients with voiding dysfunction aged from 5 years to 18 years (mean age: 8.8±2.6) were included in the study. The mean dysfunctional voiding symptom score was 15.5±6.6 in all groups and significantly higher in the group who experienced both DUI and NE (p<0.001). No significant difference was observed in terms of mean PedsQL scores of the children and their parents between groups with urinary incontinence (65.5±16 and 58.4±13.5, respectively), but strong positive correlation was obtained (p<0.001). The mean PedsQL score for the children aged from 8 years to 12 years was significantly lower than the scores for the children aged from 5 years to 7 years old (p<0.05). The mean PedsQL score for the children aged from 13 years to 18 years was not different from the other age groups.
Conclusions: The early diagnosis and treatment of patients aged from 8 years to 12 years who had the lowest PedsQL score is important. Additionally, the success in improvement of the quality of life of children with voiding dysfunction require cooperation with parents.
Amaç: İşeme bozukluğu olan çocuklarda ve ailelerinde yaşam kalitesinin ve etkileyen faktörlerin incelenmesi
Yöntem: Pediatri ve pediatrik nefroloji polikliniklerine işeme bozukluğu nedeniyle başvuran ve şikayetleri en az 6 aydır devam eden çocuk hastalar çalışmaya alındı. Hastalar gündüz idrar kaçıranlar, gece idrar kaçıranlar ve hem gündüz hem gece idrar kaçıranlar olmak üzere üç gruba ayrıldı. Çocuklar için Yaşam Kalitesi Ölçeği (ÇİYKÖ) çalışmaya katılan tüm çocuklara ve annelerine uygulandı.
Bulgular: 5-18 yaş arası (ortalama yaş: 8.8±2.6, E: K=0.31) işeme disfonksiyonu olan 100 çocuk hasta çalışmaya alındı. Ortalama disfonksiyonel işeme semptom skorlaması (DİSS) 15.5±6.6 saptandı. DİSS hem gece hem gündüz kaçıran grupta istatistiksel olarak anlamlı daha yüksek saptandı (p<0.001). Anne ve çocukların yaşam kalitesi skorlarında işeme bozukluğu grupları arasında anlamlı farklılık saptanmadı (58.4±13.5; 65.5±16) fakat kuvvetli pozitif yönde bağıntı saptandı (p<0.001). 8-12 yaş grubunda ortalama ÇİYKÖ skoru 5-7 yaş grubuna oranla istatistiksel olarak anlamlı düşük bulundu (p<0.05). 13-18 yaş grubunun ÇİYKÖ skoru diğer gruplardan farklı değildi.
Sonuç: En düşük ÇİYKÖ skoru saptanan 8-12 yaş grubu çocuk hastaların erken tanı ve tedavisi önem taşımaktadır. Ayrıca işeme bozukluğu olan çocukların yaşam kalitelerinin iyileştirilmesindeki başarı ailelerle yapılacak işbirliğini gerektirmektedir.